Belki

bir adım atarsam, yürürüm.

durmam.

geride kalmam.

olduğum yerde saymam.

bir adım atarsam geçtiğim yol geride kalır.

önümde yeni bir kaldırım...

bir su birikintisi üzerinden atlar geçerim.

eğer bir adım atarsam belki bir mevsim değişirim.

kış belki biter.

bir çiçek açar belki.

belki belki belki...

ne olabilir ki başka peki?

aşık olur muyum ki sırtımdaki yükü bırakıp?

bilmem. belki...

belki insanlar beni geride bırakmak için koşarlar.

ya ben koşar mıyım?

yorulmak için enerji toplamam gerek.

onu harcamak içinse

kendimle bir oturup konuşmam gerek.

şimdi biraz uyumam...

sabahsa mutfağımda kokacak kahvenin

kokusunu hayal etmem gerek.

yeşim turhan

Lapa Lapa Kar

Herkese iyi yıllar sevgili blog okurları. Hepinize kucak dolusu sevgiler, selamlar.

İçimde kalan son umut tanesiyle de denebilir aslında.

Yıl oldu 2015 ve biz hala kar esaretine yenik düşüp yollarda kalabiliyoruz. Bugün 6 Ocak 2015, bunları yazıyorum ki unutmayayım. Dışarıda tüm güzelliğiyle yağan kara lanet eden binlerce insanız maalesef. Haberi olsa yağar mıydı bu nimet bilmiyorum. Zorlu bir güne başladım. İşte şimdi zamanı dilek dilemenin; herkese mutlu seneler + yolda kalmayacağımız stresten uzak günler.