Belki

bir adım atarsam, yürürüm.

durmam.

geride kalmam.

olduğum yerde saymam.

bir adım atarsam geçtiğim yol geride kalır.

önümde yeni bir kaldırım...

bir su birikintisi üzerinden atlar geçerim.

eğer bir adım atarsam belki bir mevsim değişirim.

kış belki biter.

bir çiçek açar belki.

belki belki belki...

ne olabilir ki başka peki?

aşık olur muyum ki sırtımdaki yükü bırakıp?

bilmem. belki...

belki insanlar beni geride bırakmak için koşarlar.

ya ben koşar mıyım?

yorulmak için enerji toplamam gerek.

onu harcamak içinse

kendimle bir oturup konuşmam gerek.

şimdi biraz uyumam...

sabahsa mutfağımda kokacak kahvenin

kokusunu hayal etmem gerek.

yeşim turhan