Merhaba

Yolu düşen arkadaşlara merhabalar.

Güzel geçen günlere sahip olmak dileğiyle diyorum.

Bu blogu 2014 yılında bize kalacak güzel bir anı olması isteğiyle açmıştım. Yazma ve paylaşma arzumu bu şekilde besleyebileceğimi düşünüyordum. Fakat açık söylemek gerekirse bir süre sonra hissettirdiği yalnızlıktan ötürü bu sayfanın üzerine pek yoğunlaşamadım. Fakat şimdi anlıyorum. Yalnız değilim.   👀

Kucak dolusu sevgiyle…

O zaman bir çay içeriz?

Gün

Ve nehirler değil günlüğümü yıkayan,

Senin, ölümüne gidişin.

Susamışcasına koşarak,

Bir hoşça kal bile diyemeyişin...

Belki de bilmediğin dağlar,

Eteklerinde düğünlere yağan yağmurlar,

Yüzünü tuzla yıkayan halaylar

Vardır.

O da belki.

Bugün günüme sürdüğüm;

Benim yüzümdür.

yeşim turhan

Sabahsız

Bitkin ruhum,

Kırık yatağımda, yastığımda..

Yere vurur rüyalarım

Bir de kaçırdığım aklıma.

Kabuslarım sızıyor 

Sıvası dökük duvarlarımdan.

Gördüğüm kan revan bu zifir

Doymuyor ne yazık,

Bulanık biraz yalnızlık.

Sarhoş zihnimde siluetin

Takip ediyor parmak uçlarımı.

Basmıyor tenim zemine.

Çürüyor gündüzlerim.

Uçsuz ve bucaksız,

Evsiz barksız,

Bir siyahsız bir de sabahsız.

yeşim turhan

Affettim

Tut ki affettim;

Ayağının bastığı toprağı,

Kokunu savuran rüzgarı,

Yüzüne vuran güneşi.

Tut ki affettim;

Ağzından çıkan her sözü,

Kaçan her sözü,

Seni duyan kimseleri...

Gözlerini affettim mesela.

Baktığı her köşeyi,

Yorulmadan affettim.

Her saniye nefes alıp verişini

Affettim.

Henüz uyumadığım yatağı,

Öpemediğim her sabahı,

İhtimali olan pazar kahvaltılarını

Bir bardak çaya ve simite

Affettim.

Gidişini affettim.

Ve gidince fark ettiğim

Şehrin gürültüsünü,

Rengini affettim.

Ve

Tüm ihtimalleri affettim seninle.

Aşkı affettim.

yeşim turhan

Uzun Zaman Oldu..

Uzun zamandır bir şey yazmıyor olmak, kendi içinde penceresiz bir odada kalmak gibi. Nefes alacak çıkışın sahip olduğum kağıt-kalem olduğunu bilen ben,

ne zamandır penceresiz bu odada yalnız bıraktım kendimi.

Çizmiyorum dünyayı, yazmıyorum hayatı.

Sıra sıra dizemiyorum kelimeleri,

birbirine hasret cümleleri aynı hikayede aşık edemiyorum. 

Ve buldum sonra duyguların da yürümek için yollara ihtiyacı olduğunu.
Bir yolum kalmamış meğer. Kalmamışsa eğer,
 o yola taşları ellerimle koymam gerektiğini de buldum.

İşte bu eksikliğin vermiş olduğu huzursuzluk dolmuş boğazıma kadar.

Sanırım biraz hayal kuracağım artık.

Ellerim nasır tutana kadar,

taş toplayacağım.